Τις προάλλες διάβασα μια πολύ ωραία ανάρτηση για τον Corto Maltese και μου ήρθε η ιδέα να γράψω κι εγώ ένα μίνι άρθρο για τον δικό μου αγαπημένο ήρωα κόμιξ, τον Conan. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά για τον υπέροχο αυτό χαρακτήρα για δύο λόγους.
1ον : Είναι πολύ πιο σύνθετος απ' ό,τι φαίνεται στην πρώτη επαφή μαζί του και ταυτόχρονα πολύ απλός και προβλέψιμος.
2ον : Ο κόσμος στον οποίο ζει ο Conan είναι κόσμος στον οποίο το μεταφυσικό συνυπάρχει με το φυσικό. Καθώς δηλώνω και είμαι υλιστής, έχω μια αντικειμενική δυσκολία να μπω στη θέση ενός τέτοιου ήρωα. Θα προσπαθήσω όμως.
Ο Conan είναι δημιουργία του Robert E. Howard, ενός Αμερικάνου συγγραφέα Ιρλανδικής καταγωγής, ο οποίος αυτοκτόνησε στα 30 του, όταν τον ενημέρωσαν πως η μητέρα του δεν πρόκειται να συνέλθει από το κόμμα στο οποίο εισήλθε, αποτέλεσμα φυματίωσης. Ο ίδιος ήταν ρωμαλέος και είχε ως χόμπυ (εκτός από το γράψιμο) το μπόντι μπίλντινγκ και το μποξ. Έκανε διάφορες δουλειές από την εφηβεία τις οποίες μισούσε όλες. Η ιδέα του Conan γεννήθηκε σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι στο Φρέντριξμπεργκ του Τέξας το 1932, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει.
Ο Conan είναι ένας βάρβαρος που γεννήθηκε στα βουνά της Κιμμερίας. Είναι πανύψηλος, ρωμαλέος και ανηλεής, καθώς οι συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε και η συμμετοχή σε μάχες από την παιδική του ηλικία του έχουν διαμορφώσει ένα χαρακτήρα με πλήρη αδιαφορία απέναντι στο θάνατο, είτε τον δικό του είτε των άλλων. Ο θάνατος για τον Conan είναι απλώς το επόμενο στάδιο της ζωής όπου η ψυχή περιπλανιέται σε μια γκρι ομίχλη και υποφέρει. Οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι από τους θεούς να υποφέρουν μάταια, είτε στη ζωή είτε στο θάνατο και γι' αυτό ο Conan έχει μια προβληματική σχέση με τους θεούς. Για τον δικό του θεό, τον Crom λέει ότι δεν προσεύχεται ποτέ γιατί δεν ακούει, αλλά και να ακούσει, μόνο συμφορές μπορεί να του φέρει. Άλλωστε στον κόσμο του Conan, ο αρχιδαίμονας για τους Ακουιλόνιους, το αρχέγονο ερπετό ο Σετ, είναι ο ανώτερος θεός στην Στυγία όπου γίνονται θυσίες νέων κοριτσιών. Παρόλα αυτά θεωρεί ότι όποιος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν θεοί είναι εξίσου ανόητος με εκείνον που προσεύχεται υπερβολικά σε αυτούς. Ο ίδιος προτιμά να μη "βαδίζει στη σκιά τους", δηλαδή να μην πέφτει το βλέμμα τους πάνω του.
Παρόλα όσα έγραψα παραπάνω ο Conan παρουσιάζει μια μεγάλη αντίφαση. Ενώ το μοναδικό πράγμα που τον χαροποιεί είναι η μάχη, δεν είναι μανιακός δολοφόνος. Δεν σκοτώνει μάταια και χωρίς λόγο. Ο θάνατος του αντιπάλου του, σπανίως γίνεται επί προσωπικού. Ο Conan σκοτώνει γιατί ο αντίπαλός του βρίσκεται μπροστά του με όπλο. Δηλαδή σκοτώνει πάντα ανθρώπους ή τέρατα που επιζητούν όπως αυτός, το θάνατο ή τη δόξα. Πειρατές, στρατιώτες, δουλέμπορους κτλ. Ποτέ δε θα σκοτώσει κάποιον χωρικό ή πολίτη σε κάποια πόλη. Επίσης ποτέ δε θα σκοτώσει κάποιον φρουρό αν μπορεί να τον προσπεράσει.
Το αντίθετο ισχύει για τους δαίμονες που αντιμετωπίζει. Οι δαίμονες και οι μάγοι είναι τα μοναδικά πράγματα που πραγματικά μισεί ο Conan και σε κάθε ιστορία στην οποία εμπλέκεται δαίμονας ή/και μάγος/μάγισσα, πάντοτε πεθαίνουν. "Ποτέ δε θα αλλάξει το δρόμο του για να σκοτώσει έναν δαίμονα, αλλά αν βρεθεί μπροστά του δε θα παραμερίσει". Ο Conan πιστεύει πως "ό,τι έχει υλική μορφή, μπορεί να κοπεί από την ύλη (ατσάλι)", ή αλλιώς "ό,τι μπορεί να ματώσει, μπορεί να πεθάνει". Ο Conan είναι ο μοναδικός που μπορεί να αντιμετωπίσει του δαίμονες και τους μάγους γιατί είναι βάρβαρος. Μπορεί και κινείται αθόρυβα σαν πάνθηρας, είναι ευέλικτος σαν αιλουροειδές και η επίθεσή του έχει τη σφοδρότητα της τίγρης. Στη μάχη λειτουργεί με το ένστικτο του ζώου σε αντίθεση με τους πολιτισμένους ανθρώπους. Εκτός από τη σωματική δύναμη, έχει ταυτόχρονα το αίσθημα της αυτοσυντήρησης αλλά και την αδιαφορία του θανάτου.
Ο μοναδικός σκοπός της ζωής του Conan είναι η αναζήτηση δράσης και σφαγής. Η μοναδική του χαρά είναι οι πόρνες και το κρασί. Αδιαφορεί για τα υλικά αγαθά και τα πλούτη ή "για τις αξίες των πολιτισμένων ανθρώπων". Ενώ συχνά βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιου θησαυρού, ο απώτερος σκοπός του είναι να έχει χρήματα για να τις απολαύσεις του. Έχει ταξιδέψει σε όλη τη γη στην οποία ζει και από τα ταξίδια αυτά ξέρει να μιλάει και να διαβάζει σχεδόν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων. Έχει περάσει από λοχαγός μισθοφόρων, αταμάνος Κοζάκων, πειρατής, ζητιάνος, μπαγαπόντης και τέλος βασιλιάς το οποίο είναι και το πιο μελαγχολικό στάδιο της ζωής του Conan.
Αν και στην πρώτη επαφή με τα βιβλία του Howard ο Conan φαίνεται να είναι ρατσιστής, αυτό τελικά απέχει πολύ από την αλήθεια. Ο Conan δείχνει πάντα συμπάθεια στους καταπιεσμένους και πολύ συχνά βοηθάει κακομοίρηδες σκλάβους χωρίς αντάλλαγμα. Ο Conan πιστεύει ότι δεν υπάρχουν ανώτερες φυλές, αλλά ο κάθε λαός έχει τα χαρακτηριστικά της κουλτούρας του, για τα οποία δεν ευθύνεται καθώς αυτή διαμορφώνεται από τις γεωπολιτικές συνθήκες που ζουν. Ο μοναδικός λαός για τον οποίο νιώθει "μίσος" είναι οι Πίκτοι, βάρβαρος λαός όπως οι Κιμμέριοι οι οποίοι δεν δείχνουν ποτέ έλεος ακόμα και σε γυναικόπαιδα. Εν τούτοις δε σκοτώνει τα γυναικόπαιδά τους και σχεδόν πάντα προσπαθεί να αποφύγει τη μάχη μαζί τους.
Δεν ξέρω πως να κλείσω την ανάρτηση/αφιέρωμα καθώς νιώθω πως έχω παραλείψει πάρα πολλά πράγματα από τον χαρακτήρα του Conan. Θέλω όμως να αναφέρω πως αν και ο αυθεντικός χαρακτήρας βρίσκεται στα βιβλία του Howard, τα κόμιξ σέβονται πάρα πολύ το χαρακτήρα του Conan και πιστεύω πως και ο ίδιος ο Howard αν ζούσε όταν εκδόθηκαν, κάπως έτσι θα τα έγραφε κι αυτός.
Ο Conan είναι δημιουργία του Robert E. Howard, ενός Αμερικάνου συγγραφέα Ιρλανδικής καταγωγής, ο οποίος αυτοκτόνησε στα 30 του, όταν τον ενημέρωσαν πως η μητέρα του δεν πρόκειται να συνέλθει από το κόμμα στο οποίο εισήλθε, αποτέλεσμα φυματίωσης. Ο ίδιος ήταν ρωμαλέος και είχε ως χόμπυ (εκτός από το γράψιμο) το μπόντι μπίλντινγκ και το μποξ. Έκανε διάφορες δουλειές από την εφηβεία τις οποίες μισούσε όλες. Η ιδέα του Conan γεννήθηκε σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι στο Φρέντριξμπεργκ του Τέξας το 1932, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει.
 |
| Κι έσφαζε κι έσφαζε |
Ο Conan είναι ένας βάρβαρος που γεννήθηκε στα βουνά της Κιμμερίας. Είναι πανύψηλος, ρωμαλέος και ανηλεής, καθώς οι συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε και η συμμετοχή σε μάχες από την παιδική του ηλικία του έχουν διαμορφώσει ένα χαρακτήρα με πλήρη αδιαφορία απέναντι στο θάνατο, είτε τον δικό του είτε των άλλων. Ο θάνατος για τον Conan είναι απλώς το επόμενο στάδιο της ζωής όπου η ψυχή περιπλανιέται σε μια γκρι ομίχλη και υποφέρει. Οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι από τους θεούς να υποφέρουν μάταια, είτε στη ζωή είτε στο θάνατο και γι' αυτό ο Conan έχει μια προβληματική σχέση με τους θεούς. Για τον δικό του θεό, τον Crom λέει ότι δεν προσεύχεται ποτέ γιατί δεν ακούει, αλλά και να ακούσει, μόνο συμφορές μπορεί να του φέρει. Άλλωστε στον κόσμο του Conan, ο αρχιδαίμονας για τους Ακουιλόνιους, το αρχέγονο ερπετό ο Σετ, είναι ο ανώτερος θεός στην Στυγία όπου γίνονται θυσίες νέων κοριτσιών. Παρόλα αυτά θεωρεί ότι όποιος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν θεοί είναι εξίσου ανόητος με εκείνον που προσεύχεται υπερβολικά σε αυτούς. Ο ίδιος προτιμά να μη "βαδίζει στη σκιά τους", δηλαδή να μην πέφτει το βλέμμα τους πάνω του.
Παρόλα όσα έγραψα παραπάνω ο Conan παρουσιάζει μια μεγάλη αντίφαση. Ενώ το μοναδικό πράγμα που τον χαροποιεί είναι η μάχη, δεν είναι μανιακός δολοφόνος. Δεν σκοτώνει μάταια και χωρίς λόγο. Ο θάνατος του αντιπάλου του, σπανίως γίνεται επί προσωπικού. Ο Conan σκοτώνει γιατί ο αντίπαλός του βρίσκεται μπροστά του με όπλο. Δηλαδή σκοτώνει πάντα ανθρώπους ή τέρατα που επιζητούν όπως αυτός, το θάνατο ή τη δόξα. Πειρατές, στρατιώτες, δουλέμπορους κτλ. Ποτέ δε θα σκοτώσει κάποιον χωρικό ή πολίτη σε κάποια πόλη. Επίσης ποτέ δε θα σκοτώσει κάποιον φρουρό αν μπορεί να τον προσπεράσει.
Το αντίθετο ισχύει για τους δαίμονες που αντιμετωπίζει. Οι δαίμονες και οι μάγοι είναι τα μοναδικά πράγματα που πραγματικά μισεί ο Conan και σε κάθε ιστορία στην οποία εμπλέκεται δαίμονας ή/και μάγος/μάγισσα, πάντοτε πεθαίνουν. "Ποτέ δε θα αλλάξει το δρόμο του για να σκοτώσει έναν δαίμονα, αλλά αν βρεθεί μπροστά του δε θα παραμερίσει". Ο Conan πιστεύει πως "ό,τι έχει υλική μορφή, μπορεί να κοπεί από την ύλη (ατσάλι)", ή αλλιώς "ό,τι μπορεί να ματώσει, μπορεί να πεθάνει". Ο Conan είναι ο μοναδικός που μπορεί να αντιμετωπίσει του δαίμονες και τους μάγους γιατί είναι βάρβαρος. Μπορεί και κινείται αθόρυβα σαν πάνθηρας, είναι ευέλικτος σαν αιλουροειδές και η επίθεσή του έχει τη σφοδρότητα της τίγρης. Στη μάχη λειτουργεί με το ένστικτο του ζώου σε αντίθεση με τους πολιτισμένους ανθρώπους. Εκτός από τη σωματική δύναμη, έχει ταυτόχρονα το αίσθημα της αυτοσυντήρησης αλλά και την αδιαφορία του θανάτου.
Ο μοναδικός σκοπός της ζωής του Conan είναι η αναζήτηση δράσης και σφαγής. Η μοναδική του χαρά είναι οι πόρνες και το κρασί. Αδιαφορεί για τα υλικά αγαθά και τα πλούτη ή "για τις αξίες των πολιτισμένων ανθρώπων". Ενώ συχνά βρίσκεται σε αναζήτηση κάποιου θησαυρού, ο απώτερος σκοπός του είναι να έχει χρήματα για να τις απολαύσεις του. Έχει ταξιδέψει σε όλη τη γη στην οποία ζει και από τα ταξίδια αυτά ξέρει να μιλάει και να διαβάζει σχεδόν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων. Έχει περάσει από λοχαγός μισθοφόρων, αταμάνος Κοζάκων, πειρατής, ζητιάνος, μπαγαπόντης και τέλος βασιλιάς το οποίο είναι και το πιο μελαγχολικό στάδιο της ζωής του Conan.
 |
| Ο Conan Εδώ με ένα φίλο του και την παρέα του |
2 σχόλια:
Βέβαια δεν θυμάμαι ποτέ να έχει κρατήσει αιχμαλώτους!
Τι να τους κάνει; Δεν είναι δουλέμπορος
Δημοσίευση σχολίου