Δυστυχώς κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να δημοσιεύσω κάτι στο μπλογκ μου, υπάρχει ένα δυσάρεστο (στην καλύτερη περίπτωση) ή πραγματικά τραγικό (στην προκειμένη περίπτωση) γεγονός που με παρακινεί.
Εχθές το βράδυ 13 Μαΐου 2014 στη Manisa της (γειτονικής μας ντε) Τουρκίας, σημειώθηκε έκρηξη σε ανθρακορυχείο. Ο πρώτος απολογισμός είναι αν δεν κάνω λάθος ήδη 211 νεκροί, 80 τραυματίες και μέχρι στιγμής 780 (!) εγκλωβισμένοι σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και περίσσειας μονοξειδίου του άνθρακα. Και για να λέμε την αλήθεια, τα δεδομένα μας οδηγούν στο να μετρήσουμε άλλους 780 εργάτες νεκρούς, στο βωμό του κέρδους
Το ανθρακορυχείο λειτουργεί εδώ και 10 μήνες και μαζί με άλλα έργα μάλλον αποτελεί το success story του σουλτάνου Ερντογάν. Ένα success story που έχει σφυρηλατηθεί με τον ιδρώτα, το αίμα και τον κόπο του Τούρκικου λαού γενικότερα και της Τούρκικης εργατικής τάξης ειδικότερα. Οι αριθμοί τρέχουν. Σας θυμίζει κάτι όλη η ιστορία;
Προκειμένου να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία του κράτους, είναι αναγκαίο να σαπίζουμε στο ξύλο εκατομμύρια λαού που ζητάνε να κατασκευαστεί ένα πάρκο. Είναι αναγκαίο να φυλακίσουμε και να βασανίσουμε κάθε διαφορετική φωνή. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι να εξαφανίσουμε τα συνδικάτα, να τονώσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και να αυξήσουμε τους ρυθμούς παραγωγής μας μειώνοντας το κόστος της.
- Μα πως θα γίνει αυτό;
- Είναι απλό. Θα δημιουργήσουμε τεράστια ανεργία, θα μειώσουμε τους μισθούς και θα αφήσουμε την εταιρία που διαχειρίζεται τα ορυχεία...
- Μα είναι περιουσία του Τούρκικου λαού...
- ΣΙΩΠΗ! Θα αφήσουμε λέω την εταιρία που διαχειρίζεται τα ορυχεία να χαλαρώσει τα μέτρα ασφαλείας γιατί κοστίζουν.
- Μα
- ΣΚΑΣΜΟΣ! Το ίδιο θα κάνουμε και στα ναυπηγεία, στα χαλυβουργεία, παντού. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο απεγνωσμένοι να βρουν δουλειά ώστε να ταΐσουν τα παιδιά τους, που θα δεχτούν κάθε όρο που θα τους βάλουμε.
- Και καλά. Τι θα κερδίσει ο Τούρκικος λαός απ' όλα αυτά;
- Θα προοδεύσει το κράτος. Όταν προοδεύει το κράτος, προοδεύουμε όλοι μας.
- Ναι αλλά ο λαός θα εξακολουθήσει να πεινάει.
- Κομμουνιστής είσαι ή αναρχικός; ΠΛΑΚΩΣΤΕ ΤΟΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΑΜΕΣΩΣ. Και αν δε βάλει μυαλό, βάλτε τον μέσα.
Δεν ξέρω πως να τελειώσω την ανάρτησή μου. Δυστυχώς η ψυχική μου συντριβή από το συμβάν είναι πάρα πολύ μεγάλη. Θα γράψω μόνο τα κλισέ τα οποία όμως τα νιώθω από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι οι οικογένειες των θυμάτων να βρουν κάποια στιγμή ανακούφιση από τη θυσία των συγγενών τους. Εύχομαι ο θάνατός τους να γίνει αφορμή για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. Εύχομαι να καταλάβουν κάποτε οι λαοί ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Ο πραγματικός εχθρός των εργατών, των αγροτών, των υπαλλήλων και του λαού, δεν είναι το γειτονικό έθνος, αλλά το κεφάλαιο που τους σκοτώνει.
Μας σκοτώνει μέρα με τη μέρα. Αρχικά σκοτώνει τα όνειρά μας για τη μικρή ζωή που έχουμε στη διάθεσή μας. Τελικά μας σκοτώνει και με φυσικό τρόπο 2 χιλιόμετρα κάτω απ' τη Γη!
Οι εργάτες της γης είναι όλοι αδέρφια. Εχθές έχασα 200 αδέρφια και πιθανότατα θα χάσω άλλα 800! Ο θάνατος των Τούρκων αδερφών μου είναι και δικός μου θάνατος.
Σήμερα έχασα την οικογένειά μου...
Εχθές το βράδυ 13 Μαΐου 2014 στη Manisa της (γειτονικής μας ντε) Τουρκίας, σημειώθηκε έκρηξη σε ανθρακορυχείο. Ο πρώτος απολογισμός είναι αν δεν κάνω λάθος ήδη 211 νεκροί, 80 τραυματίες και μέχρι στιγμής 780 (!) εγκλωβισμένοι σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και περίσσειας μονοξειδίου του άνθρακα. Και για να λέμε την αλήθεια, τα δεδομένα μας οδηγούν στο να μετρήσουμε άλλους 780 εργάτες νεκρούς, στο βωμό του κέρδους
Το ανθρακορυχείο λειτουργεί εδώ και 10 μήνες και μαζί με άλλα έργα μάλλον αποτελεί το success story του σουλτάνου Ερντογάν. Ένα success story που έχει σφυρηλατηθεί με τον ιδρώτα, το αίμα και τον κόπο του Τούρκικου λαού γενικότερα και της Τούρκικης εργατικής τάξης ειδικότερα. Οι αριθμοί τρέχουν. Σας θυμίζει κάτι όλη η ιστορία;
Προκειμένου να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία του κράτους, είναι αναγκαίο να σαπίζουμε στο ξύλο εκατομμύρια λαού που ζητάνε να κατασκευαστεί ένα πάρκο. Είναι αναγκαίο να φυλακίσουμε και να βασανίσουμε κάθε διαφορετική φωνή. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι να εξαφανίσουμε τα συνδικάτα, να τονώσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και να αυξήσουμε τους ρυθμούς παραγωγής μας μειώνοντας το κόστος της.
- Μα πως θα γίνει αυτό;
- Είναι απλό. Θα δημιουργήσουμε τεράστια ανεργία, θα μειώσουμε τους μισθούς και θα αφήσουμε την εταιρία που διαχειρίζεται τα ορυχεία...
- Μα είναι περιουσία του Τούρκικου λαού...
- ΣΙΩΠΗ! Θα αφήσουμε λέω την εταιρία που διαχειρίζεται τα ορυχεία να χαλαρώσει τα μέτρα ασφαλείας γιατί κοστίζουν.
- Μα
- ΣΚΑΣΜΟΣ! Το ίδιο θα κάνουμε και στα ναυπηγεία, στα χαλυβουργεία, παντού. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο απεγνωσμένοι να βρουν δουλειά ώστε να ταΐσουν τα παιδιά τους, που θα δεχτούν κάθε όρο που θα τους βάλουμε.
- Και καλά. Τι θα κερδίσει ο Τούρκικος λαός απ' όλα αυτά;
- Θα προοδεύσει το κράτος. Όταν προοδεύει το κράτος, προοδεύουμε όλοι μας.
- Ναι αλλά ο λαός θα εξακολουθήσει να πεινάει.
- Κομμουνιστής είσαι ή αναρχικός; ΠΛΑΚΩΣΤΕ ΤΟΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΑΜΕΣΩΣ. Και αν δε βάλει μυαλό, βάλτε τον μέσα.
Δεν ξέρω πως να τελειώσω την ανάρτησή μου. Δυστυχώς η ψυχική μου συντριβή από το συμβάν είναι πάρα πολύ μεγάλη. Θα γράψω μόνο τα κλισέ τα οποία όμως τα νιώθω από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι οι οικογένειες των θυμάτων να βρουν κάποια στιγμή ανακούφιση από τη θυσία των συγγενών τους. Εύχομαι ο θάνατός τους να γίνει αφορμή για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. Εύχομαι να καταλάβουν κάποτε οι λαοί ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Ο πραγματικός εχθρός των εργατών, των αγροτών, των υπαλλήλων και του λαού, δεν είναι το γειτονικό έθνος, αλλά το κεφάλαιο που τους σκοτώνει.
Μας σκοτώνει μέρα με τη μέρα. Αρχικά σκοτώνει τα όνειρά μας για τη μικρή ζωή που έχουμε στη διάθεσή μας. Τελικά μας σκοτώνει και με φυσικό τρόπο 2 χιλιόμετρα κάτω απ' τη Γη!
Οι εργάτες της γης είναι όλοι αδέρφια. Εχθές έχασα 200 αδέρφια και πιθανότατα θα χάσω άλλα 800! Ο θάνατος των Τούρκων αδερφών μου είναι και δικός μου θάνατος.
Σήμερα έχασα την οικογένειά μου...
