Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Motorhead!!!!!!


Ε λοιπόν ΝΑΙ. Είναι αλήθεια. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Και ας κράτησε μόνο μιάμιση ώρα. Σημασία έχει ότι το μεγαλύτερο βρωμιάρικο Rock 'n' Roll συγκρότημα του πλανήτη, έπαιξε ζωντανά στην Αθήνα και εγώ ήμουν εκεί. Οι Τιτάνες του Rock 'n' Roll. Οι θεοί της βρωμιάς, της φασαρίας, του τσαμπουκά και του Rock, οι MOTORHEAD κατέστρεψαν για άλλη μια φορά κάθε έννοια της λέξης μελωδία. Η φασαρία απίστευτη. Η πόρωση αυξανόταν ολοένα και όσο οι Μotorhead γκάζωναν, ο κόσμος παραληρούσε. Κράτησε μόνο μιάμιση ώρα άλλα ποιόν ενδιαφέρει; Αν κρατούσε παραπάνω, θα είχαμε σπάσει το σβέρκο μας από το χτύπημα και τα τύμπανα μας από την φασαρία. Ο Lemmy αν και 62 χρονών (!!!!!!!!!!!) μας έδειξε ότι η μουσική αυτή όχι μόνο δεν θα "γεράσει" ποτέ, αλλά όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα εμείς θα ενθουσιαζόμαστε όλο και περισσότερο με αυτήν. Με τα πράγματα που δεν είχαμε προσέξει ποτέ πριν στο Rock. Με την απίστευτη και μαγευτική απλότητά της, χωρίς όμως να είναι απλοϊκή, όπως κάθε αυθεντικά λαϊκή μουσική. Ενθουσιάζεσαι για αυτήν την μία νότα που δεν είχες ακούσει την προηγούμενη φορά, η οποία κάνει τη διαφορά. Μια βρώμικη νότα που μέσα της κρύβει όλη την οργή, και την απόγνωση που θέλει να ξεσπάσει. Και επιτέλους όταν ακουστεί αυτή η νότα και ξεσπάει όλη η οργή, ακολουθεί μια έκρηξη ανδρεναλίνης με αποτέλεσμα το να παραμείνεις σταθερός και ακίνητος, να είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Αυτοί είναι οι Motorhead... Όπως έγραψε και ο Στάθης στο www.skylos.gr είναι το συγκρότημα που ξεχωρίζει τους άντρες από τα αγοράκια. Το συγκρότημα που θαρρείς πως ο ντράμερ ο Mikky Dee δεν παίζει με μπαγκέτες, αλλά ...με σφυριά!!! Πω Πω!!! Ξαναφέρνω τη συναυλία στη μνήμη μου και θα βάλω τα κλάματα. Σταματάω λοιπόν εδώ γιατί οι άντρες που ακούν Motorhead δεν κλαίνε.... BORN TO LOOSE

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Η ΜΠΥΡΑ !!!!!!!

Η μπύρα σύμφωνα με όλους τους ιστορικούς, αποτελεί μαζί με το κρασί ένα από τα αρχαιότερα οινοπνευματώδη ποτά που ανακάλυψε ο άνθρωπος (βέβαια όλα ο άνθρωπος τα έχει ανακαλύψει :Ρ)... έχουμε ΣΤΟΙΧΕΙΑ οτι η παραγωγή μπύρας ξεκίνησε από την αρχαία Αίγυπτο και τη μεσοποταμία το ...7000 π.χ.!!!! Έχουμε όμως ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ από χημικές αναλύσεις ότι υφίσταται τουλάχιστον από το 3500 - 3100 π.χ.
Τα κύρια συστατικά της μπύρας είναι νερό, βύνη και λυκίσκος. Η μπύρα μαζί με το κρασί είναι τα μόνα οινοπνευματώδη (γνωστά σε μένα) που η παραγωγή οινοπνεύματος γίνεται με φυσική ζύμωση από μύκητες και όχι από απόσταξη. Η κύριες διαφορές τους όμως, οι οποίες είναι και ουσιώδεις, είναι ότι η μπύρα έχει περιεκτικότητα σε αλκοόλ περίπου κατά το 1/3 απ' όση έχει το κρασί και η θερμοκρασία κατανάλωσης (σε σχέση με το κόκκινο κρασί) είναι κατά πολύ χαμηλότερη από αυτήν του κρασιού (αυτό που λέμε ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΜΠΥΡΑ). Με λίγα λόγια: το καλοκαίρι πίνεις κρασί με ρέγουλα, ενώ μπύρες μπορείς να πιείς μπόλικες.
Λόγω του ότι η μπύρα είναι ένα καθαρά φυτικό προϊόν, χωρίς χημικά όπως πχ το Ουΐσκυ, συνδιάζεται άριστα με το φαγητό και έτσι δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που θα πιουν μια μπύρα αποκλειστικά με το φαγητό τους. Και η αλήθεια είναι ότι ενώ το Ουΐσκυ θα το πιεις με φυστίκι και καν'ά ξηρό καρπό, την μπύρα θα προτιμήσεις να την πιείς μαζί με κάποιο λουκάνικο, η γενικά κρέας. Είναι δηλαδή μεζεκλίδικο πιοτό. Η μπύρα συνδιάζεται άριστα με το κρέας, το τυρί, το ψάρι (
"Το μπαρμπουνάκι θέλει μπυρίτσα και το κορίτσι θάλασσα" που λέει και το τραγούδι) και τα λαχανικά. Δηλαδή με ΟΛΑ!!!
Προς το παρών δεν έχω να γράψω κάτι άλλο για την μπύρα, καθότι ήμουν τελείως απροετοίμαστος για την καταχώρηση, άλλα θα επιστρέψω
δριμύτερος.

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Chuck Schuldiner



Charles Michael "Chuck" Schuldiner (13 Μαΐου 1967, Long Island New York - 13 Δεκεμβρίου 2001)... Ο μεγαλύτερος μουσικός που γεννήθηκε στην Death Metal σκηνή και έφυγε τόσο άδικα. Η συμβολή του στο μέταλ τεράστια. Ήδη από τον πρώτο δίσκο (το ανεπανάληπτο Scream Bloody Gore) φάνηκε τι πρόκειται ν' ακολουθήσει... Οι ταχύτητες τρομακτικές (για την εποχή), η καφρίλα ξεχείλιζε (ακόμα και για την τωρινή εποχή) και ο εμετός έρεε άφθονος. Με αυτόν τον δίσκο ένα νέο είδος μουσικής γεννήθηκε. Αλλά αν ο πρώτος δίσκος ήταν μια βόμβα στη μουσική βιομηχανία, ο δεύτερος, το θρυλικό Leprosy ήταν πυρηνική βόμβα. Με εκείνο το απίστευτο ουρλιαχτο με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος (και μόνο που το σκεφτομαι συγκινούμαι...), με τον τελείως ξερό (που βγάζει στην κυριολεξία "νέκρα") ήχο στις κιθάρες και στα μπάσα, τα ντραμς που σε χτυπάνε στο στομάχι, τα ανεπανάληπτα φωνητικά του Chuck και τις αρρωστημένες ριφάρες που άφησαν εποχή στο Death δεν άφηναν περιθώριο για κανένα έλεος. Το Death είναι πια γεγονός και έχει ήδη βρει φανατικούς λάτρεις. Η συνέχεια; Κάθε δίσκος και ένα διαμάντι: Spiritual Healing, Human, Individual Thoughts Pattern, Symbolic... Τι να πει κανείς...; Πολλοί προσπάθησαν να αντιγράψουν τους Death! Κανείς δεν τα κατάφερε. Ο Chuck πέθανε το 2001 από καρκίνο στον εγκέφαλο. Άλλη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει θεός. Αν υπήρχε θα έπαιρνε κάτι άλλα καθάρματα που μένουν ατιμώρητα (δημοσιογράφοι, μπάτσοι, παπάδες, ναζί κτλ. Λογικό αφού ο ένας καλύπτει τον άλλο). Δεν πειράζει. Μας έχει αφήσει τους δίσκους του για να τον θυμόμαστε...Και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ εμείς οι οπαδοί του. Chuck R.I.P.